Ik studeerde in 1995 af aan het toenmalig conservatorium van Alkmaar als docerend musicus, hoofdvak klassiek gitaar. Sinds 1998 ben ik werkzaam bij de Muziekschool Waterland. Tot 2014 gaf ik (semi)individueel gitaarles, alsmede groepslessen gitaar en leidde ik het heterogene ensemble ‘Five Bridges’. Sinds 2014 verzorg ik groepslessen gitaar op vele basisscholen door heel regio Waterland.
Naast doceren speelde ik vanaf 1998 tot 2015 in de coverband Upside Down – een allround formatie voor vele gelegenheden met als repertoire covers van jazz tot pop- & danceclassics -, alsmede andere gelegenheidsformaties.
Hoe is het voor mij allemaal begonnen?
Thuis werd er klassiek piano gespeeld door mijn moeder en mijn zusje. Ik had in de platenverzameling van mijn vader ook een plaat ontdekt van de klassiek gitarist Julian Bream en dat sprak mij eigenlijk veel meer aan dan piano. Ik was toen ongeveer een jaar of 10. Gelijktijdig had ik op de radio een band ontdekt die een enorme indruk op mij maakte: Queen! Muziek van uitersten: hard, zacht, verschillende muziekstijlen en een eigen, onderscheidend geluid.
Ook vond ik de oude gitaar van mijn vader. Wat een barrel! Gebarsten, verroest, ontbrekende snaren. Ik begon te proberen met mijn eigen groeiende platenverzameling van Queen mee te spelen. Ik draaide net zolang aan de snaren tot ik begon te merken dat het ‘logisch’ klonk. Niet gehinderd door enige kennis van zaken, en nu terug redenerend, begon ik op de twee dikste snaren basmelodieën mee te spelen en op de twee hoogste snaren (die veel te laag stonden) speelde ik powerchords.
Na een paar jaar op deze manier gefröbeld te hebben mocht ik van mijn ouders, zo rond mijn 14e, op gitaarles en kreeg ik ook, na enige tijd een gitaar geleend te hebben, mijn eerste eigen klassieke gitaar. Klassieke gitaarstukken wilde ik spelen. Als ik dát kan, kan ik die pop- en rocknummers ook wel spelen dacht ik toen. Memorabel voor mij is dat mijn eerste leraar Joep Wanders was die vele jaren later mijn gewaardeerde collega zou worden!
Vanaf hier begon een lange muzikale reis. Enerzijds bleef altijd de waardering voor klassieke (gitaar)muziek maar anderzijds had je ook die popmuziek. De blauwdruk was het gevarieerde geluid van Queen. Daarna heb ik de hardrock verkend: de grondleggers van het genre als Led Zeppelin, Deep Purple, Black Sabbath om er een paar te noemen. Bijzondere vermelding waren ook bands als Uriah Heep en Rush, want deze bands legden vanaf de hardrock ook een bruggetje naar de subtielere progressieve rock. Nu werd mijn muzikale reis nóg langer: van het begin met King Crimson, ELP, Yes, Genesis, Camel – en mijn favoriete band aller tijden Gentle Giant – naar heden ten dage Moon Safari, Moe Tar en Eyal Amir.
Maar nu nam mijn muzikale reis zo mogelijk een nóg grotere vlucht. Binnen de progressieve rock zaten zoveel verschillende muzikale genres verweven dat ik ook avant-garde artiesten als Frank Zappa begon te verkennen. En dan had je ook nog de jazzrock en de fusion: van Mahavishnu Orchestra, Bill Bruford, Allan Holdsworth tot Snarky Puppy.
De psychedelische rock met o.a. de vroege Pink Floyd, Ozric Tentacles. Folk(rock) met o.a. CSN&Y, Nick Drake. Ambiënt met o.a. David Sylvian, Iona, Popol Vuh. En zelfs in de disco/dance/funk-hoek heb ik leuke nummers kunnen vinden van o.a. Level 42, EW&F.
Gitaristen die mij inspireren? Velen, o.a. Brian May, Steve Hackett, Robert Fripp, Allan Holdsworth, Jan Akkerman, Alon Tamir.
De muzieklessen op de basisscholen is voor de kinderen vaak hun eerste kennismaking met een instrument. Vaak ook de eerste ervaring om samen muziek te maken. Ik stel mij voor dat ik met kwistige hand zo veel mogelijk muziekzaadjes plant in hun hoofdjes in de hoop dat er een heleboel zaadjes zullen ontkiemen tot een drang om een net zo mooie, lange muzikale reis te beginnen als ik jaren geleden met plezier ben begonnen.